9:47 ص
الصراحه
كتير جدا بنقول الصراحه راحه
فى بعض الاوقات بتبقى الصراحه جرح . تعب . الم . خوف .
كتير جدا مبتبقاش الصراحه راحه اوقات كتير جدا بنخاف منقول الحقيقه او نقول نص الحقيقه او منقولش الحقيقه خالص
وكتير جدا بيكون الطرف التانى ظالم او افتره اوعمل حاجه غلط ولما نيجى نوجهه مبنعرفش نوجهه
بنوجه الكلام بطريقه فيها توريه يعنى بنخبى الكلام ونزوقه ونلف وندور
هل الصراحه مطلوبه ؟ ولا مش مطلوبه ؟
ولو الصراحه مطلوبه نقولها كده وش فى وجه الانسان اللى قدمنا
ولا لما تيجى نتكلم معاه بصراحه تبقى الصراحه متزوقه
ولا فى طريفه نقدر نتكلم فيها بصراحه
ولا نقول من البدايه . بقولك ايه انا اتكلم معاك بصراحه ومتزعلش ونقول الكلام بدون وعى
ازاى نتصارح ؟
ازاى نبقى صرحه مع نفسنا قبل ما نبقى صرحه مع الغير لان عمرى ما هكون صريح مع غيرى الا لو كنت اساسا صريح مع نفس
لو مكنتش صريح مع نفسى هبقى بكدب على روحى ولما اكدب على روحى اكيد هفسر كل اللى قدامى غلط
اكيد مش هفهم . اكيد هيبقى كل تفكيرى رايح فى اتجاه غلط
وبالتالى لما اصارح اللى قدامى ياهبقى بتجن عليه ياهبقى ظلمه ياهبقى بكدب على روحى وبكدب عليه
Posted in: شبابيات
0 التعليقات:
إرسال تعليق